Piknikten Pikniğe: Yaşaşın Amele Yanıkları !!

   Hayatımda hiç bu kadar çok pikniğe gittiğimi hatırlamıyorum. 2 yılda bir pikniğe giden bu bünye, 2 ayda yaklaşık 3-4 tane pikniğe gitmeye alışkın olmadığından yoruluyor tabi. Hayır bir de benim normalde gittiğim pikniklerden de farklı bu piknikler çünkü deli gibi koşturan, enerjisi hiç bitmeyen bir sürü çocuk var bu pikniklerde. E oturmaya mı geldik bea yaaa demek suretiyle ben de çocuklarla oynayıncaaaa gelsin acıyan uzuvlar, gelsin amele yanıklarııııı.

   Hunharca, ortada sıçan (namı diğer yakar top), ip, voleybol, ortada sıçan (evet başa dönüp dönüp oynadık bir de) oynamak senin neyine derler adama. Zümremin de dediği gibi "Hayatında hiç top görmemiş gibi oynadık yeaaa!!" Tamam tamam o kadar söylendim ettim iveeet ama zorla da oynatılmadım şimdi. Tamamen kendi isteğimle atladım oradan oraya çünkü hem oyun oynamayı seviyorum hem çocuklarla oynamak ayrı bir zevkli oluyor :) Acayip şekilde eğlenmedim dersem büyük yalan söylemiş olurum. Amele yanıkları ise tamamen kendini kaptırmaktan. Oyun oynarken yerde miyim gökte miyim, güneşte mi yoksa gölgede miyim fark etmiyorum bile. Hal böyle olunca kaçınılmaz son: Acı veren yanıklar.

   Velhasıl kelam yorucu bir günün ardından serin bir duşla güzel bir uyku hiç bu kadar cazip gelmemişti :)